Ik sta met mijn dochter bij de bakker. Mijn dochter kijkt me aan, terwijl de bakker de opties opnoemt voor de lekkernijen die ze nog in de aanbieding heeft. Ze vraagt voorzichtig: “zullen we de krakelingen nemen of de koekjes met vulling? We kunnen ook de chocoladereep met noten pakken. Of gewoon alles…?”. Er ontstaat kortsluiting in mijn hoofd. Ik moet een keuze maken en ik heb letterlijk geen idee wat ik moet doen. Ergens diep in mijn hoofd wil ik een keuze maken waar zowel mijn dochter, Sandra, mijn zoon en ik blij mee zijn. Maar mijn zoon heeft coeliakie en mijn vrouw heeft een glutenallergie. Oh damn… wat moet ik doen? De vaardigheid om scherpe keuzes te maken, ontbreekt.
More...
Zodra er andere mensen bij betrokken zijn, wordt het moeilijk
Zo gaat het vaak. Of wanneer Sandra me vraagt wat ik wil eten, terwijl ze het boodschappenlijstje maakt. Tja, ik leef op prana en vaak eet ik niet tot nauwelijks. Geen idee! Toch is dat niet op alle vlakken zo. Als ik ga shoppen en kleding of schoenen mag kopen, weet ik precies naar welke winkel ik toe ga en binnen een uurtje weet ik precies wat ik ga kopen. Ook qua vormgeving van de websites die ik (zelf) maak, ben ik kritisch en weet ik precies wat ik wil. Maar dat gaat over beslissingen die over mij gaan. Zodra er andere mensen bij komen, en wat er wat van kunnen vinden, slaat de keuzestress toe.
“Nu weet ik dat ik een scheiding moet aanbrengen tussen twee uitersten: wat ik zelf wil, en wat anderen willen dat ik doe”
Als het over mezelf gaat, is het makkelijk
Als ik goed nadenk, weet ik ook wel hoe dat komt. In mijn ouderlijke gezin ben ik de enige die hooggevoelig is. Er was daar niet echt de ruimte voor. Ik heb geleerd dat je als man zijnde vooral niet over je gevoel moet praten (maar ik doe het toch). Voor mijn gevoel moest ik opboksen tegen de rest om te laten weten dat ik er ook nog ben. Ik heb de keuzes die ik maak jarenlang gebaseerd op wat mijn vader of moeder vonden wat ik moest doen. Nu weet ik dat ik een scheiding moet aanbrengen tussen twee uitersten: wat ik zelf wil, en wat anderen willen dat ik doe. Die scheiding of kloof moet ik groter maken, waarbij ik me blijf richten op wat goed voelt (voor mezelf).
Als je werkt aan je bedrijf werk je ook aan jezelf
Mijn hooggevoeligheid heeft me jarenlang dwars gezeten, ik heb er echt mee geworsteld. Het vormde in het begin van mijn carrière als zelfstandig ondernemer een echte blokkade. Ik wilde gewoon zo graag iedereen tevreden houden en niemand teleurstellen. Maar nu weet ik dat het niet uit maakt welke keuze ik maak, er zijn altijd mensen die teleurgesteld zijn of die het afkeuren. Dit besef alleen al heeft voor een enorme persoonlijke ontwikkeling gezorgd. Als het dan toch niet uit maakt welke keuzes je maakt, en er altijd mensen zijn die het afkeuren, waarom zou je dan niet gewoon doen wat je zelf wilt? Ik besloot om mijn angsten onder ogen te zien en uit mijn comfort zone te stappen omdat ik weet dat groeien pijn moet doen.
"Door over elke beslissing maximaal 30 seconden te doen, help ik mezelf van mijn keuzestress af.”
"Dit is mijn ‘upper limit bug’: dat ik te veel rekening houd met ander mensen en te weinig voor mezelf kies. Het voelt soms egoïstisch. Toch weet ik heel goed dat ik keuzes moét maken."
En toen was er die ommekeer
Ik heb van Antoine van Staveren, mijn trainer van de HSP opleiding die ik volgde, geleerd dat wanneer ik dingen inplan, ik ze ook meteen mag loslaten. Vanaf het moment dat ik scherpe keuzes maak en ze inplan in mijn agenda, laat ik het los en heb ik geen flauw idee meer hoe mijn agenda er uit ziet. Dat geeft me rust. Ik weet dat ik gewoon scherpe keuzes moet maken, omdat ik als ondernemer nooit succesvol zal zijn als ik me door andere mensen laat beïnvloeden. Eigenlijk is het heel simpel. Ik stel me de vraag: “wil jij je blijven vastklampen aan een onbevredigende situatie of ben je bereid uit je comfort zone te stappen en te groeien, zowel zakelijk als persoonlijk, en besef je dat groeien pijn moet doen?”. En dan is de keuze simpel. Ik durf groot te dromen. Daar baseer ik mijn scherpe keuzes op.
Hoe ga jij nu verder?
Wat zijn de scherpe keuzes die jij voor jezelf uit blijft schuiven? Gaat het over het maken van een nieuwe website, maar nu een die écht impact maakt? Wil je funnels toevoegen aan je website omdat je weet dat een website zonder funnels geen rode cent oplevert? Wil je webinars geven, maar weet je niet waar je moet beginnen? Gaat het om die online training die je gemaakt hebt, maar dat je die aan de straatstenen niet verkocht krijgt? Heb je een hekel aan techniek, maa realiseer je dat je niet zonder diezelfde techniek kan? Blijf jij jouw scherpe keuzes uitstellen en laat je die enorme explosieve groei voor wat het is? Of pak je de kansen die je voor je ziet liggen, en ga je voor meer kwaliteit, meer omzet en meer klanten?