Ik ben vijf jaar geleden begonnen met bloggen. Mijn gezin en ik leven heel bewust, en dus heel anders dan de meeste gezinnen. Ik voer al bewuste gesprekken met mijn kinderen vanaf het moment dat ze konden kruipen. Ik blog daar veel over. Ik laat dus best wel wat zien van mezelf, maar ook van mijn gezin. Nu het steeds drukker wordt binnen mijn bedrijven, krijg ik daar ook steeds meer opmerkingen over. Ik zou wel heel erg persoonlijk zijn en wel heel veel details delen met mijn publiek. Als ondernemer is het mijn taak om te laten zien dat ik de pijn van mijn klanten begrijp. Dat ik er ook geweest ben, en dat ik in de afgelopen jaren daar de oplossing voor heb gevonden. Het wiel is dus al uitgevonden, het is zonde als mijn klant dat alsnog zelf wil doen !Door mezelf kwetsbaar op te stellen en een gedeelte te laten zien van hoe mijn leven er uit ziet, wek ik zowel de nieuwsgierigheid en het vertrouwen van mijn klant. Hoe kun je klanten aantrekken als je jezelf niet laat zien ? Uiteindelijk komen de klanten voor jou en niet eens zozeer voor je diensten. Natuurlijk snap ik dat iemand die in loondienst werkt, daar heel anders tegenaan kijkt. Maar een zelfstandig ondernemer houdt zijn bedrijf draaiende, juist door zichtbaar te zijn en persoonlijke details te delen. Daar zit bij mij altijd een grens op. Ik vertel niet mijn hele levensverhaal. Mijn klant is daar niet geïnteresseerd in. Maar ik leg wel een connectie tussen wat ik mee maak, en wat de pijn en/of het verlangen is van mijn klant. Op die manier bouw ik mijn expert status op en zijn er mensen die me blijven volgen. Hoe gaaf is het als je dan iemand tegen komt en tegen je zegt : "Hé, je bent toch Roel, van de structuur en het overzicht ? Van de speerpunten en het stappenplan ? Dat je eerst een plan maakt voordat je iets doet ?". En dan zie ik dat het ook echt werkt.