Hoe complex communiceren je klanten kost (zonder dat je het doorhebt)
Dit is Kirsten
Kirsten is zó’n fijne vrouw. Warm, zacht, kundig. Ze runt al jaren haar eigen praktijk, grotendeels op gevoel. En het liep altijd gewoon. Klanten kwamen via via, haar naam ging rond. Ze stond vaak op het podium, werd uitgenodigd om te spreken, te delen, haar verhaal te doen.
Maar de laatste tijd merkte ze dat het niet meer zo vanzelf ging als vroeger. “Alles wordt digitaler,” zei ze. “Ze zoeken je niet meer via via, ze googelen, ze scrollen, ze vergelijken… en ik kom daar gewoon niet tussen.”
Ze zei het zonder bitterheid, maar wel met iets van weemoed.
“Vroeger wist ik precies hoe het werkte. Nu moet ik ineens mezelf laten zien op een manier die ik helemaal niet gewend ben.”
En dus wilde ze meer online gaan doen. Zichtbaarder zijn.
Maar wat er toen gebeurde, had ze eigenlijk niet verwacht.
Online voelde niet als haar
“Ik weet wel wát ik moet zeggen,” zei ze.
“Maar zodra ik iets ga schrijven, voel ik me net een leraar. Of een soort deskundige met een PowerPoint.”
Ze lachte erbij, maar haar blik werd ernstiger.
“Ik wil mensen raken. Maar ik zit gewoon meteen weer in m’n hoofd. Dan ga ik vaktaal gebruiken. Structuur. Uitleggen. En ergens weet ik: dit is niet wat mensen willen voelen. Maar het voelt veilig.”
En dat is precies wat er gebeurde. Haar posts waren inhoudelijk sterk — maar koud. Mensen begrepen haar, maar ze voelden haar niet. En online… kopen mensen pas als ze iets voelen.
Ze wist het, maar ze durfde het nog niet
We zaten samen naar haar laatste post te kijken. Over cellulaire stresslagen in het fasciaweefsel. (Ja, echt.)
“Ik heb hier jaren voor geleerd,” zei ze. “En ik wíl het goed uitleggen. Maar eerlijk? Ik voel zelf niks bij wat ik schrijf.”
Ik zei niks.
Ze keek me aan.
En toen zei ze heel zacht:
“Misschien is dat wel het probleem.”
En dáár grijpt de Upper Limit Bug in
Kirsten was niet dom. Niet onzeker. Ze was gewoon mens.
En op het moment dat ze écht zichtbaar dreigde te worden — écht iets van zichzelf liet zien — stapte haar brein ertussen. Terug naar controle. Terug naar kennis. Terug naar wat ze kende.
Want ja, als je mensen gaat raken, geef je ook iets van jezelf bloot.
En dat is precies het moment waarop de Upper Limit Bug z’n werk doet:
Het gaat te goed. Dit voelt te kwetsbaar. Weer terug naar veilig.
Wat ik zie in de markt
De wereld is veranderd — sneller dan de meeste ondernemers konden bijbenen
Ik zie het overal gebeuren. De markt verandert razendsnel. Sinds corona is de online wereld niet langer “een handig extraatje”, maar een absolute noodzaak geworden. Steeds meer bedrijven zijn online gegaan — uit noodzaak, uit kansen, uit overleving. En de ondernemers die dachten dat het allemaal wel los zou lopen? Die het moesten hebben van mond-tot-mondreclame, persoonlijke netwerken, live contact?
Veel van hen zijn inmiddels stilgevallen. Of ze moesten hun deuren sluiten. Omdat ze het online spel onderschat hebben. Omdat ze te laat zijn gaan bewegen. En dat zeg ik niet met een beschuldigende vinger — ik snap het. Als je jarenlang hebt kunnen vertrouwen op wat werkte, is het pijnlijk als dat ineens niet meer genoeg is.
Tegelijkertijd stromen er meer coaches de markt in dan ooit
De afgelopen vijf jaar is het aantal coaches en trainers geëxplodeerd. Fantastisch dat zoveel mensen hun roeping volgen, hun eigen pad kiezen. Maar het gevolg is wel: de markt is voller, luider, drukker. En niet iedereen redt het.
Want wat ik óók zie, is dat veel van die nieuwe ondernemers het na een paar jaar weer opgeven. De cijfers zijn duidelijk: steeds meer zelfstandig professionals keren terug in loondienst. Niet omdat ze geen talent hebben — maar omdat ze het te moeilijk vinden om zichzelf online zichtbaar te maken op een manier die wérkt.
Het vraagt iets anders. Iets wat je op school, in je opleiding, of in je coachpraktijk niet hebt geleerd.
De online klant is niet wie je gewend bent
En dat is de kern van het probleem.
Mensen zoals Kirsten, die jarenlang hebben gebouwd aan hun praktijk, lopen nu vast omdat de online klant fundamenteel anders is.
Die klant is kritischer. Wantrouwiger.
Die klant twijfelt, stelt uit, vergelijkt.
Die klant weet zéker dat hij geen probleem heeft — tot het tegendeel bewezen wordt.
Je hebt dus niet meer genoeg aan kennis of autoriteit.
De online klant luistert alleen als hij zich geraakt voelt. Als hij jou vertrouwt. En dat vraagt niet om tips of uitleg. Dat vraagt om emotie. Om eenvoud. Om jezelf laten zien.
En dat is precies waar het spannend wordt
Want zodra Kirsten online zichtbaar wíl worden, en voelt dat het anders moet — persoonlijker, emotioneler, opener — gebeurt er iets onderhuids. Iets wat ze misschien niet eens doorheeft.
Ze voelt ineens twijfel. Onrust.
Een stemmetje in haar hoofd dat fluistert: “Kan ik dit eigenlijk wel?”
En nog voor ze haar nieuwe post durft te plaatsen, zit ze alweer in haar hoofd.
Dan kiest ze de veilige weg. Een uitlegpost. Of wat tips.
En dat is niet dom. Dat is menselijk.
Dat is wat de Upper Limit Bug doet.
Over Gay Hendricks
Gay Hendricks is een Amerikaanse psycholoog, ondernemer en auteur van het boek The Big Leap. In dit boek introduceert hij het begrip Upper Limit Bug: het moment waarop je jezelf (onbewust) begint te saboteren zodra je meer succes, geluk of liefde ervaart dan je gewend bent.
Volgens Hendricks hebben we allemaal een soort interne grens voor hoeveel we durven ontvangen — en als we daar overheen dreigen te gaan, grijpt ons brein in. Met twijfel. Uitstelgedrag. Of complex gedrag dat je terugbrengt naar het oude, veilige niveau.
Hoe de Upper Limit Bug je online saboteert (zonder dat je het doorhebt)
De Upper Limit Bug is niet iets dat je ‘hebt’ of niet.
Het is gedrag dat opduikt zodra je over je eigen groeigrens heen dreigt te gaan.
En juist bij zichtbaarheid — zeker online — zie ik dat zó vaak gebeuren.
Hier zijn 10 manieren waarop ik hem het meest zie toeslaan bij coaches, trainers en therapeuten.
Wat er echt nodig is om zichtbaar te zijn én blijven
Je bent een voorbeeld, of je wilt of niet
Als coach of trainer ben je niet alleen een expert — je bent ook een voorbeeld. Of je dat nou bewust inzet of niet, jouw volgers kijken naar jou. En ze voelen haarfijn aan of jij durft te staan waarvoor je staat. Als jij zelf niet persoonlijk en emotioneel durft te zijn, waarom zouden zij dat dan wel zijn? Als jij je altijd veilig verschuilt achter je kennis, je expertise en je structuur, dan geef je je volgers impliciet toestemming om hetzelfde te doen. En dan blijf je op afstand.
Marketing bestaat uit drie stappen
Marketing draait niet om harder roepen of slimmer overtuigen. Het draait om deze drie stappen:
En wat doen de meeste coaches en trainers? Ze slaan aandacht trekken en aandacht vasthouden compleet over en knallen er meteen een conversiepitch uit. Ik accepteer een connectieverzoek, en binnen vijf minuten krijg ik een e-book of een video vol agressieve verkooppraatjes — met daaronder trots: “dit heb ik geleerd van mijn businesscoach.”
Maar wat je dan laat zien, is niet dat je professioneel bent. Je laat zien dat je een geldwolf bent. En mensen vertrouwen zulke mensen niet meer. Dus als je iets wilt opbouwen online, begin dan met wat écht telt: aandacht trekken, aandacht vasthouden, en pas daarna — als het klopt — confronteren. Met andere woorden: bouw eerst een persoonlijke en emotionele connectie op. Zonder die basis is alles wat je verkoopt per definitie onbetrouwbaar.
En daar voel je de Upper Limit Bug
Precies daar, in die eerste twee stappen, begint de Upper Limit Bug op te spelen. Want zichtbaar worden op een manier die echt is, persoonlijk is, emotioneel is — dat voelt kwetsbaar. Je stapt uit je comfortzone. Je doet iets wat je offline misschien nooit nodig had, maar wat online ineens onvermijdelijk voelt.
En dat is spannend. Want het vraagt dat je jezelf laat zien zoals je bent. Niet alleen je sterke kant, maar ook je twijfels. Niet alleen je kennis, maar ook je gevoel. En daar schiet je systeem in de weerstand: “Kan ik dit wel? Wat zullen ze denken? Straks ben ik niet goed genoeg.” En voor je het weet, kies je de veilige weg. De route van complexiteit. De route van afstand.
Maar groeien mag pijn doen. Groeien kan niet zonder ongemak.
En als je wilt blijven groeien als coach of trainer, zul je moeten leren om in dat ongemak te blijven staan.
De conclusie is simpel — maar niet makkelijk
Als jij succesvol wil zijn én blijven op social media als coach of trainer, dan zul je een persoonlijke en emotionele connectie moeten aangaan met je volger.
Je zult je kwetsbare kant moeten durven laten zien.
Je menselijkheid. Je verhaal. Je overtuigingen.
Maar dat betekent niet dat je je kracht verliest. Integendeel.
Je toont je kwetsbaarheid én je expertstatus.
Je laat voelen én je laat zien dat je weet waar je het over hebt.
Dat is de balans. En precies daar zit de kracht van echte zichtbaarheid.
