Ik leef op prana

De burn-out die ervoor zorgde dat ik uit loondienst stapte, en de tweede burn-out die ik bijna kreeg doordat ik niets kon loslaten, leerde mij dat het niet gezond was om 24 uur per dag aan te staan. Ik vond geen rust meer, kreeg diverse paniekaan vallen en was constant moe en futloos. Joe Dispenza leerde me dat mijn hoofd bijna constant met beta hersengolven werkt: de meest drukke energiefrequenties in mijn hoofd, die cortisol en adrenaline loslieten in mijn lichaam en die voor een constant gestresst gevoel zorgden. Het leven op prana zorgde ervoor dat ik op de juiste tijdstippen aanvoelde dat ik rust nodig had. De oefeningen gaven me een efficiente en snelle manier om een diepgaande rust te kunn en ervaren.

Ik hoorde op Instagram een Amerikaanse dame zeggen:

"Als je een ondernemer bent, dan kan ik je vertellen hoe jouw jeugd eruit zag. Het eerste wat ik weet is dat deze mensen een hekel hebben aan autoriteit. Het moedige besluit om uit loondienst te stappen, om afscheid te nemen van de veilige basis, een stabiel maandelijks inkomen, om alles te riskeren en je eigen ding te gaan doen, wijst erop dat je het niet prettig vind om bevelen op te volgen. De kans is groot dat je een minder goede band had met een van je ouders of beide. Daar begint die weerstand tegen autoriteit. Daar begint het rebelse karakter van de ondernemer die juist daardoor succesvol wordt. Zoiemand heeft een hekel aan beoordelingsgesprekken die uiteindelijk meer zeggen over het bedrijf waar je werkt, dan over jou als medewerker."

Dit ging over mij. Hoe kon deze vrouw dat van mij weten? 

Ik weet dat mijn pefectionisme een resultaat is van mijn opvoeding en dat mijn brein als een spons hun waarden en normen heeft opgenomen, alles wat zij als normaal beschouwde. Met name in de eerste 7 jaar, nam mijn brein als een spons alles op in het onderbewuste, ook het feit dat ze moeite hadden met mijn hooggevoeligheid, en dat het me maar niet lukte om meer te zijn zoals mijn extraverte broer. Het gevoel dat goed nooit goed genoeg was. Het klopt wat deze dame zei: mijn perfectionisme is een respons op nog harder werken om het gevoel te krijgen goed genoeg te zijn. Maar juist dit gevoel gaat je niet helpen om succesvol te zijn als ondernemer.

De oefeningen die je dagelijks doet als je op prana leeft, leren je ook om oude patronen, trauma en stress uit je systeem te verwijderen. Om ze te vervangen door nieuwe patronen waar je zelf bewust voor gekozen hebt. Zakelijk succes zal niet komen, zonder persoonlijke groei. Persoonlijke issues uiten zich vaak als angst voor zichtbaarheid, en wanneer je daar niet mee afrekent, zullen deze je zakelijke groei tegenhouden, als een blok aan je been.

Als je bijna elke week een paniekaanval krijgt, je nauwelijks slaapt, en je alleen maar bezig bent met cijfertjes, omzet, aantallen en conversies, blijft zakelijke groei uit. Dat is de belangrijkste les die ik geleerd heb. De "pareltjes" van Skillz Online zijn misschien wel ontstaan dankzij mijn bruisende brein, het uitwerken ervan en het toevoegen van waarde en details lukt me alleen vanuit rust. 

Dus heb ik diverse technieken gezocht en gevonden om mijn bruisende brein tot stilstand te brengen. Ik loop hard, en werk aan mijn eerste marathon, ik fiets 100 tot 150km per week, ik wandel veel in de natuur en zoek bewust de stilte op. 

Vanuit die stilte zie ik ook een maatschappij die volledig op hun denken lijkt te functioneren. Iedereen is druk, iedereen loopt over straat met hun hoofd in de telefoon, moeders kijken gestresst uit hun ogen, omdat ze na een lange dag werken ook nog de kinderen op tijd moeten ophalen, enz. Welvaart ziekten, zoals mentale vermoeidheid, burn-out, chronische klachten, hart- en vaatziekten, kanker en nog veel meer,  steken een voor een de kop op en zullen de komende jaren alleen maar toenemen. Waar zijn we dan eigenlijk mee bezig?

Rust is essentieel om te kunnen presteren.

Ik sta elke morgen om 6 uur op. Elke dag, ook in het weekend en in de vakantie. Het is heerlijk om op te staan terwijl bijna de hele wereld nog slaapt. Om met een kopje koffie op het terras te zitten, terwijl mijn drukke pubers nog op bed liggen. 

Ik kom beneden en geniet er zo enorm van als ik mijn witte herder zie, terwijl ze onderdanig, met haar oortjes plat en haar staart wild kwispelend zo enorm blij is me te zien. Terwijl ik met mijn kopje koffie ga zitten, komt ze naast me liggen, vaak met haar koppie op mijn schoot.

Wanneer ik wakker ben ga ik naar mijn meditatieruimte en doe ik mijn eerste oefening uit mijn vaste ochtend ritueel: een meditatie van 15 minuten, een speciale prana meditatie.

De pranic cell cleanse oefening is een oefening waarvan je de werking niet met je brein kan verklaren. De meeste succesvolle ondernemers zijn sensitieve ondernemers. Elke succesvolle ondernemer heeft een zwaar pad afgelegd die niet altijd makkelijk was. Het zijn mensen die allemaal weten dat zakelijke groei niet gaat zonder persoonlijke groei. Stress, trauma en patronen uit het verleden houden je tegen. 

De pranic cell cleanse oefening is een hele fijne manier om een grote opruiming te houden in je lichaam. Om alle opgeslagen en blokkerende emoties je lichaam te laten verlaten. Om echt diepgaande rust te ervaren. 

In feite is deze oefening een soort van ademhalingsoefening, waarbij je aan niets specifieks hoeft te denken. Je hoeft alleen maar te letten op je ademhaling. Met elke ademhaling adem je schone, frisse lucht in, vol met prana, een soort energie die je helpt om je goed te voelen. Deze energie is voelbaar door je hele lichaam en spoelt oude, vermoeide energie uit je cellen weg.  Zie het alsof je met een magische bezem door je lichaam veegt.

Ik merk altijd dat ik me frisser en helderder voel en voel ook na afloop nog die diepgaande rust in mijn hele lichaam:

Na de eerste twee oefeningen voel ik meteen dat ik eigenlijk geen voedsel nodig heb, en dat ik het vaak neem uit automatisme. Het was Amudra die me confronteerde met de vraag: "Eet je omdat je echt de behoefte hebty om te eten? Of eet je vanwege de herinnering die je hebt aan het eten?". Ik kwam tot de conclusie dat ik vaak uit automatisme en gewoonte iets neem. Toen pas zag ik hoe normaal het is om overal eten bij te doen. Als er vrienden op bezoek komen, bij de film op vrijdag avond, bij het kampvuur buiten op het terras... maar is dat echt nodig? Vraag je lichaam er om? Mijn antwoord was: nee.

Maar ook het feit dat we geen alleseters zijn, maar hooguit planteneters, schudden me wakker. Ons lichaam moet zo hard werken om alles wat we in ons lichaam stoppen te verwerken (vlees, e-nummers, bewerkt voedsel en nog veel meer). 

Ik besloot om mijn lichaam veel meer rust te gunnen door vlees te laten staan, vegetarisch te gaan eten, meer groente, meer fruit, maar ook met als doel om langzaam af te gaan bouwen en misschien zelfs helemaal op prana te gaan leven (dus helemaal niet meer eten).