Inleiding
De meeste social media posts zijn oersaai
Het staat inmiddels groot midden op mijn homepage: 75% van alle ondernemers doen uitingen waar geen slapende hond wakker van wordt. En dat is echt zo! Wanneer ik naar een willekeurige social media tijdlijn kijk, zie ik uitingen als: "ik breng je meer rust in je hoofd" (= vitaliteitscoaches), "ik breng je meer werkgeluk" (= loopbaan coaches) of "ik breng meer rust en harmonie binnen het gezin" (= gezinscoaches). Zo'n artikelen zijn echt heel leuk hoor, maar ik merk dat ik dan ook tegelijkertijd denk: "Wat zeg je nu eigenlijk? Wat bedoel je?". Ik word er niet meteen door geraakt, en wanneer mijn tijdlijn volstroomt met social media posts, zijn dit de eerste posts die ik oversla.
Als je niet weet wat je doet op social media, zien slechts 10% van al je volgers je post
Ik merk dat veel ondernemers niet zo goed weten waar ze over moeten schrijven. Ze zijn al lang blij dat er iets uit hun vingers komt, rennen naar hun laptop, schrijven hun post en publiceren het meteen. Daarna volgt een frustratie die misschien wel dagen lang kan aanhouden om dat er te weinig gebeurt met diezelfde post. Wist je dat wanneer je niet weet wat je doet, je post slechts 10% van al je volgers bereikt op social media? Dat komt doordat het algoritme de eerste twee uur na het posten van je blog kijkt hoeveel impact je met je post maakt. Wanneer die post dan al vrij weinig doet blijft het bij die paar volgers die toevallig je post voorbij zien komen.
Stop met infotainment
Het is dus van groot belang dat jij je post zo schrijft dat je meteen een goede eerste indruk maakt. Een eerste indruk maak je immers maar één keer. Daarbij is het van groot belang te beseffen dat de meeste volgers op social media totaal niet geïnteresseerd zijn in jouw product of dienst en dat ze daar de noodzaak niet van inzien. Een blog waarin je tips en adviezen deelt en waarbij het overduidelijk is dat je eigenlijk iets probeert te verkopen, heeft dan geen zin. Dat noem ik infotainment.
Start met entertainment
Wat echt werkt, is dat je verhalen vertelt die in eerste instantie leuk zijn om te lezen. Een verhaal waar jij dingen durft te delen, ook over jezelf en je eigen transformatie, die je misschien nog nooit eerder hebt durven delen. Alles draait om een emotionele connectie. Dat je laat zien dat jij als geen ander je volger begrijpt. Dat je daarmee de drempel verlaagt voor je volger om toe te kunnen geven dat hij überhaupt een probleem heeft. In feite staan de meeste volger op social media voor een rood stoplicht. Ze vinden het spannend om te veranderen en blijven het uitstellen omdat ze denken dat de transformatie waar ze zo naar verlangen nog veel spanneder is dan de pijn die ze nu ervaren. Het is aan jou om met een persoonlijke boodschap vertrouwen te wekken en te laten zien dat het niet zo is. Dit noem ik entertainment.
Metafoor: Van Prikkel naar Actie - De Reis langs Drie Douaneposten
Stel je voor: je klant of volger krijgt een prikkel in zijn hoofd. Misschien is het een post die je hebt geplaatst, een blog die je hebt geschreven, of een video die ze hebben bekeken. Deze prikkel is als een auto die start op een snelweg in hun brein. Het doel? De auto moet Hersenstad bereiken — de plek waar je klant in actie komt, waar ze reageren, klikken, kopen of iets anders ondernemen.
Maar voordat deze auto de stad bereikt, moet hij langs drie douaneposten, die bepalen of hij verder mag of niet. Elke douanepost heeft een belangrijke taak. Ze filteren, beoordelen, en beslissen of de boodschap doorgaat naar de actie. Als de auto vast komt te zitten bij één van de douaneposten, komt de boodschap nooit in Hersenstad.
1
douanepost 1: relevantie
De eerste douanepost is de plek waar de boodschap beoordeeld wordt op zijn relevantie. Hier kijkt de ontvanger snel en instinctief of de boodschap hen iets oplevert of of deze direct hun aandacht trekt. Als de boodschap niet relevant of interessant genoeg is, wordt het meteen genegeerd en blijft het in de ‘wachtrij’. De kans is groot dat de ontvanger snel doorgaat zonder zelfs maar verder te lezen.
2
douanepost 2: emotie
Als de boodschap de eerste douanepost heeft gepasseerd, komt de tweede post: het emotionele filter. Hier wordt gekeken of de boodschap raak is. Dit gaat niet alleen over wat er gezegd wordt, maar hoe het gezegd wordt. Kan de ontvanger zich erin vinden? Roept het een gevoel van herkenning op? Als de boodschap geen emotionele connectie maakt, blijft de ontvanger afwezig, zonder dat er een echte reactie of betrokkenheid ontstaat.
3
douanepost 3: keuze tot actie
De laatste douanepost is waar de beslissing valt of de boodschap daadwerkelijk actie uitlokt. De ontvanger overweegt of de boodschap hen iets te bieden heeft dat hen aanzet tot verandering of een volgende stap. Heeft de boodschap een duidelijke oproep tot actie? Wordt het duidelijk waarom ze nu iets moeten doen? Zonder een overtuigende reden om in actie te komen, blijft de boodschap vastzitten en bereikt de ontvanger zijn of haar doel niet.
De cruciale rol van neuromarketing
Neuromarketing gaat over het begrijpen van de manier waarop je klant denkt en beslist. Elke boodschap die je overbrengt, wordt geëvalueerd door het brein van je klant. Zoals we eerder hebben gezien, moet een boodschap drie belangrijke douaneposten passeren voordat deze je klant in actie brengt: relevantie, emotie, en keuze tot actie. Deze drie stappen kunnen we rechtstreeks koppelen aan de drie belangrijkste delen van ons brein.
Rex - de bewaker van de eerste douane post (= reptielenbrein)
Het reptielenbrein, ook wel de hersenstam genoemd, is het oudste en meest primitieve deel van onze hersenen. Het is de oermachine die jouw overlevingsinstinct regelt. Ademen, je hart laten kloppen, en ervoor zorgen dat je niet doodvriest — dat is wat het reptielenbrein doet. Het handelt snel, automatisch, en zonder gedoe. Geen nadenken, geen discussie. Het is de ultieme automatische piloot.
Dit brein denkt niet na over complexe ideeën of emoties. Het stelt maar één vraag: “Is dit belangrijk voor mij, ja of nee?” Als het antwoord nee is, gaat de boodschap direct de prullenbak in. Weg. Vergeten. Het reptielenbrein houdt niet van grijze muizen of saaie berichten. Het wil iets dat schreeuwt: “Kijk naar mij! Dit gaat over jou!”
Stel je voor dat jouw post een boodschap is die bij de eerste douanepost aanklopt. Het reptielenbrein opent de deur en kijkt: “Is dit veilig? Is dit interessant? Is dit direct relevant?” Zo niet, dan blijft die deur dicht. Geen discussie, geen tweede kans. Jouw boodschap moet hier opvallen, knallen en direct relevant zijn, anders stopt de reis hier.
Dus, als je ooit hebt gemerkt dat je post genegeerd wordt of slechts een paar scrollende ogen vangt, weet je nu waarom: het reptielenbrein heeft het gewoon niet door de douane gelaten. Het draait allemaal om die eerste indruk, die relevantie. Zeg wat je wilt zeggen, maar zeg het snel, luid, en zorg dat het raakt. Het reptielenbrein heeft geen tijd voor subtiliteit. Als jij niet de aandacht grijpt, doet iemand anders het wel.
Hoe gaat Rex te werk?
Rex is de bewaker van de eerste douanepost: het reptielenbrein. Hij is snel, instinctief en gefocust op overleving. Rex houdt zich bezig met één taak: beslissen of een prikkel veilig, relevant en direct interessant is. Als iets niet aan zijn strenge eisen voldoet, blokkeert hij het onmiddellijk. Hij houdt niet van twijfel of complexiteit — Rex wil actie of rust, niets daartussenin.
Het reptielenbrein is de ultieme automatische piloot. Rex denkt niet na; hij handelt. Hij stelt eenvoudige vragen zoals: “Is dit voor mij? Is het belangrijk? Moet ik hierop reageren?” Als je boodschap deze eerste barrière niet passeert, stopt de reis hier.
Wanneer laat Rex een prikkel door?
Wanneer houdt Rex een prikkel tegen?
Wat betekent dit voor jouw post?
Rex, het reptielenbrein, is je eerste en belangrijkste poortwachter. Als je Rex niet passeert, komt je boodschap nergens. Rex houdt van simpele, directe, en opvallende prikkels. Hij zoekt naar veiligheid, relevantie en urgentie, maar hij haat alles wat ook maar een beetje op verkoop lijkt. Rex wil verrast worden, geraakt worden, en vooral niet genegeerd worden.
Om Rex in actie te krijgen, moet je slim spelen. Je post moet prikkelen zonder opdringerig te zijn, nieuwsgierigheid wekken zonder pushy te lijken, en vooral moet het een gevoel van urgentie of relevantie creëren. Rex is allergisch voor saaie, voorspelbare content. Als jouw post niet schreeuwt “Dit is voor jou, kijk hiernaar!”, sta je direct buitenspel.
Kijk eens naar de volgende actiepunten:
Conclusie:
Je titel en plaatje zijn je eerste en beste wapens. Als die niet opvallen, heb je al verloren voordat je begonnen bent. Zorg ervoor dat ze anders zijn. Maak het gek. Maak het opvallend. Laat het eruit springen alsof het schreeuwt: “Kijk naar mij!”
Maar dat is niet genoeg. Ze moeten ook iets voelen. Je titel en plaatje moeten direct een emotie oproepen – nieuwsgierigheid, herkenning, of zelfs een klein beetje ongemak. Confronteer je volger met iets wat ze niet verwachten, iets wat ze móeten onderzoeken. Laat ze denken: “Verrek, wat zeg jij nou?”
Opvallen, emotie, en een tikkeltje confrontatie – dat is de sleutel. Dat is hoe je Rex wakker schudt, je post door de eerste douanepost krijgt, en ervoor zorgt dat je boodschap gelezen wordt. Maak het uniek. Maak het echt. Maak het onmiskenbaar jouw verhaal. Dat is hoe je wint.
Lila - de bewaker van de tweede douane post (= zoogdierenbrein)
Lila, het zoogdierbrein, is de emotionele kern van je brein. Ze is het tweede oudste deel van je brein en is geëvolueerd uit het reptielenbrein. Maar waar Rex zich volledig richt op overleven, heeft Lila een ander doel: verbinding. Ze hunkert naar emotie, herkenning en de geruststelling dat ze niet alleen is. Haar wereld draait om gevoelens en herinneringen, en daar begint het interessante — en soms ingewikkelde — verhaal.
Lila leeft in het verleden. Haar kracht en zwakte liggen in het feit dat ze herinneringen koppelt aan emoties. Dit betekent dat elke keer als er een nieuwe prikkel binnenkomt, ze razendsnel in haar archief graaft. “Heb ik dit eerder meegemaakt? Hoe voelde ik me toen? Is dit iets om te vrezen, te omarmen, of te negeren?” Dat maakt Lila geweldig in het creëren van diepe, emotionele reacties. Maar het maakt haar ook impulsief en soms onbetrouwbaar. Want laten we eerlijk zijn, niet alle herinneringen zijn even logisch of nuttig in het hier en nu.
En hier komt het gevaar: Lila is snel. Samen met Rex vormt ze een onverslaanbaar duo als het gaat om directe reacties. Ze reageren instinctief, zonder dat Max (het mensenbrein) überhaupt de kans krijgt om in te grijpen. “Dat voelt goed, dus laten we het doen!” of “Dat deed eerder pijn, dus weg ermee!” Het probleem? Lila’s beslissingen zijn niet altijd rationeel. Ze vergeet in haar enthousiasme soms om even stil te staan en na te denken. Want dat nadenken — dat is Max’ terrein, en hij is langzamer.
Lila wil meteen actie. Ze voelt iets en wil reageren, nu. Ze is de bron van liefde, angst, vreugde en hoop, maar ook van boosheid en impulsieve beslissingen. Op social media is Lila degene die ervoor zorgt dat een post niet alleen gezien wordt, maar ook écht gevoeld wordt. Ze zegt: “Dit raakt me. Dit herken ik. Dit gaat over mij.” En dat is precies waarom Lila zo belangrijk is.
Hoe gaat Lila te werk?
Lila is de poortwachter van emotie. Waar Rex zich afvraagt of iets veilig is, vraagt Lila: “Raakt dit mij? Kan ik mezelf hierin herkennen?” Lila leeft voor verbinding. Ze zoekt naar verhalen en situaties die haar iets laten voelen — iets wat haar raakt in het diepste van haar herinneringen. Maar Lila heeft één grote zwakte: ze leeft met haar hoofd in het verleden. Alles wat ze ziet, hoort of voelt, vergelijkt ze met wat ze eerder heeft meegemaakt. Dat maakt haar sterk in emotie, maar soms blind voor logica.
Als een prikkel Lila bereikt, is ze snel en impulsief. Ze voelt iets, en wil direct reageren. Ze wacht niet op Max (het mensenbrein) om alles rustig te analyseren. Ze is als die vriendin die meteen roept “Ja, dat herken ik!”, zonder eerst na te denken of het echt klopt. Lila wil geraakt worden, niet genegeerd. Als ze niets voelt, laat ze de prikkel niet door.
Wanneer laat Lila een prikkel door?
Wanneer houdt Lila een prikkel tegen?
Wat betekent dit voor jouw post?
Als je Lila wilt raken, moet je post meer zijn dan alleen een tekst. Het moet een verhaal worden — een verhaal dat haar pakt, haar meeneemt, en haar het gevoel geeft dat ze er middenin zit. Lila reageert op herkenning, emotie en verbinding. Ze wil weten dat ze niet alleen is, dat haar gevoelens en ervaringen gedeeld worden. En bovenal wil ze voelen dat er hoop is, dat dingen kunnen veranderen, en dat er een weg vooruit is.
Verhalen zijn de sleutel. Denk aan een goed Disney-verhaal: het heeft een probleem, een moment van verandering en uiteindelijk een nieuw perspectief. Lila wil dat je haar meeneemt op een reis, een reis die haar raakt en haar laat zien dat er een oplossing of een les is. Het gaat niet om perfecte successen of saaie feiten — het gaat om het delen van echte momenten, inclusief je kwetsbare kant. Laat haar voelen dat je net als zij bent, maar dat je nu een manier hebt gevonden om vooruit te komen.
Kijk eens naar de volgende actiepunten:
Conclusie:
Als ik je post lees, wil ik het écht voelen. Het moet me raken, vanaf de eerste zin. Rex moet het direct interessant vinden, maar zodra ik begin te lezen, wil ik dat Lila geraakt wordt. Dat betekent dat je post emotie moet hebben. Geen platte tekst, geen cliché openingen zoals “Hey ondernemer…”, en al helemaal niet iets dat direct overkomt als een verkooppraatje. Want als Rex afhaakt, komt het nooit bij Lila. En als het Lila tóch bereikt, maar ze voelt geen verbinding, dan haakt ze ook af.
Je post moet plezierig zijn om te lezen. Het moet emotie bevatten, empathie uitstralen, en een sprankje hoop geven. Lila wil niet alleen maar drama horen — ze wil een reis maken, een verhaal beleven, en zien dat er een lichtpunt is. Als je dat doet, blijf ik lezen. En als ik blijf lezen, bereik je uiteindelijk het derde deel van mijn brein: Max. Maar zonder Rex en Lila aan boord, zal Max nooit de kans krijgen om die rationele beslissing te maken.
Dus onthoud: je post moet voelen. Het moet écht zijn. Het moet me meenemen. En het moet leuk, herkenbaar en emotioneel zijn. Alleen dan krijg je mijn aandacht en houd je me vast. Als ik voel wat je schrijft, blijf ik lezen. En dat is hoe je impact maakt.
Max - de bewaker van de derde douane post (= mensenbrein)
Het reptielenbrein, ook wel de hersenstam genoemd, is het oudste en meest primitieve deel van onze hersenen. Het is de oermachine die jouw overlevingsinstinct regelt. Ademen, je hart laten kloppen, en ervoor zorgen dat je niet doodvriest — dat is wat het reptielenbrein doet. Het handelt snel, automatisch, en zonder gedoe. Geen nadenken, geen discussie. Het is de ultieme automatische piloot.
Dit brein denkt niet na over complexe ideeën of emoties. Het stelt maar één vraag: “Is dit belangrijk voor mij, ja of nee?” Als het antwoord nee is, gaat de boodschap direct de prullenbak in. Weg. Vergeten. Het reptielenbrein houdt niet van grijze muizen of saaie berichten. Het wil iets dat schreeuwt: “Kijk naar mij! Dit gaat over jou!”
Stel je voor dat jouw post een boodschap is die bij de eerste douanepost aanklopt. Het reptielenbrein opent de deur en kijkt: “Is dit veilig? Is dit interessant? Is dit direct relevant?” Zo niet, dan blijft die deur dicht. Geen discussie, geen tweede kans. Jouw boodschap moet hier opvallen, knallen en direct relevant zijn, anders stopt de reis hier.
Dus, als je ooit hebt gemerkt dat je post genegeerd wordt of slechts een paar scrollende ogen vangt, weet je nu waarom: het reptielenbrein heeft het gewoon niet door de douane gelaten. Het draait allemaal om die eerste indruk, die relevantie. Zeg wat je wilt zeggen, maar zeg het snel, luid, en zorg dat het raakt. Het reptielenbrein heeft geen tijd voor subtiliteit. Als jij niet de aandacht grijpt, doet iemand anders het wel.
Hoe gaat Max te werk?
Max, het mensenbrein, is als de wijze dorpsoudste die rustig voor zijn hut zit. Hij weet alles, heeft de beste adviezen, maar hij bemoeit zich nergens mee totdat hij wordt geraadpleegd. Max heeft geen haast. Terwijl Rex en Lila rennen en springen om alles meteen op te lossen, zit Max achterovergeleund, met een pijp in zijn mond, te wachten. “Ze komen vanzelf wel naar me toe als ze mijn hulp echt nodig hebben”, denkt hij. Maar laten we eerlijk zijn: Rex en Lila vergeten hem regelmatig. Pas als alles in chaos dreigt te veranderen, denken ze: “Oh ja, laten we Max ook even raadplegen.”
Max is traag, dat geeft hij zelf ook toe. Hij denkt na, reflecteert, en overweegt alle opties. Hij is niet degene die actie onderneemt in een split second. Maar als je hem de tijd geeft, kan zijn advies je hele wereld veranderen. Het probleem is dat we in een wereld leven die draait op snelheid, en Max houdt niet van snelheid. Hij heeft ruimte nodig. Rust. Stilte. Alleen dan kan hij zijn werk doen.
Het is deze traagheid die maakt dat slechts 5% van onze beslissingen bewust worden genomen. De andere 95%? Die wordt geregeld door de instincten van Rex en de emoties van Lila. Maar als je Max inschakelt, brengt hij helderheid. Hij ziet verbanden die niemand anders ziet. Hij laat je nadenken voordat je reageert. En dat maakt hem essentieel voor alles wat echt impact maakt.
Wanneer laat Max een prikkel door?
Wanneer houdt Max een prikkel tegen?
Wat betekent dit voor jouw post?
Als je Max wilt bereiken met je post, moet je hem laten nadenken. Max reageert niet op oppervlakkige berichten of herhaling van wat hij al weet. Hij wil uitgedaagd worden, nieuwe inzichten krijgen, en een probleem opgelost zien worden dat hem al langer bezighoudt.
Om Max wakker te maken, moet je bewust een pauze creëren in de stroom van informatie. Laat hem niet overspoelen door emoties of impulsen, maar geef hem de ruimte om na te denken. Gebruik cognitieve dissonantie om hem nieuwsgierig te maken: vertel iets wat haaks staat op wat hij gelooft, maar onderbouw het logisch. Laat hem denken: “Wacht eens even, wat bedoel je precies?”
Kijk eens naar de volgende actiepunten:
Conclusie:
Max is traag, maar als je hem bereikt, maak je echte impact. Zijn kracht ligt in reflectie, redenering en het maken van bewuste keuzes. Als je je post zo opstelt dat het Rex en Lila passeert én Max raakt, zorg je ervoor dat je boodschap niet alleen gelezen wordt, maar ook blijft hangen. Max is degene die actie onderneemt en je boodschap omzet in resultaten. Geef hem iets om over na te denken, en hij zal je niet teleurstellen.
Conclusie: Maak een post die blijft hangen!
Laten we eerlijk zijn: de meeste posts verdwijnen binnen vijf minuten uit het hoofd van je volger. Waarom? Ze raken niet. Ze prikkelen niet. Ze resoneren niet. Een goede post gaat verder dan tips en adviezen — het is een verhaal dat leuk is om te lezen, emotie bevat en mensen aan het denken zet.
Je volger wil niet alleen maar jouw kennis zien. Ze willen jou zien. Als mens. Met je fouten, je lessen, je kwetsbaarheid. Ze willen verhalen die hen raken, die echt zijn. Durf die verhalen te delen. Durf je imperfecties te laten zien. Dat maakt je onweerstaanbaar aantrekkelijk.
Maar dat is niet genoeg. Wil je écht impact maken, dan moet je Max, het mensenbrein, betrekken. Durf te confronteren. Durf cognitieve dissonantie toe te passen. Geef informatie die haaks staat op wat je volger denkt te weten, zonder hen weg te duwen. Zet hun brein aan het werk. Geef ze een zintuiglijke ervaring die blijft hangen. Laat ze denken: “Wacht, wat als dit waar is?”
Een post die écht blijft hangen, raakt Rex, raakt Lila, en zet Max in beweging. Het is een post die na vijf minuten nog steeds door hun hoofd speelt — misschien zelfs de hele week. Dat is de kracht van een pakkende, goed doordachte post. Schrijf minder voor de likes en meer voor de impact. Raak je volger diep. Dat is hoe je écht verschil maakt.
Dank je voor dit verhelderende artikel! Zeker het activeren van het zoogdierenbrein lijkt i.m.o. het grootste aandeel te hebben. Ik ga hier mee oefenen!