september 6

Na jaren durf ik het eindelijk hardop te zeggen : ik ben hoogbegaafd

0  comments

Mijn business coach vertelt me al een tijdje dat ik als ondernemer geen grijze muis moet zijn. Het feit dat ik me jarenlang zo anders, en soms ook zo alleen voelde, wordt nu juist iets krachtigs. Ik mag gaan staan voor wie ik ben. Ik denk snel en ik ga snel. Mijn hoofd is een sneltrein die nooit stil staat. Die sneltrein heeft geen 9 tot 5 mentaliteit maar blijft gewoon door razen. In die trein is het nooit saai en gebeurt er van alles. In eerste instantie werd ik er altijd door overrompeld en wist ik niet zo goed wat ik met al die drukte aan moest. Nu, jaren later, durf ik eindelijk hardop te zeggen dat daar echt geweldige dingen gebeuren. Dingen waar ik trots op ben. Mijn karaktertrekken, die lange tijd als "raar" of "vreemd" werden bestempeld hebben daar absoluut aan bijdragen. Door het te combineren met een tikkeltje eigenwijsheid en de drang om altijd mijn eigen ding te willen doen, heeft het er voor gezorgd dat ik nu eindelijk mijn dromen waar maak.

More...

Mijn faalangst en mijn onzekerheid zie ik nu als een cadeautje

Het heeft voor mij echt lang geduurd voordat ik echt kon accepteren wie ik was. Ik ben opgegroeid in een gezin waar er geen plek was voor mijn gevoeligheid. Ik was de enige die hooggevoelig is. Mijn ouders zagen dat ze twee zonen hadden, een die gewoon op dingen afstapte, zonder nadenken. En een zoon die zo gevoelig was dat hij zich leek af te zonderen, iemand die extra tijd nodig had. Mijn ouders hebben dat verschil lange tijd erg moeilijk gevonden. Mijn vader en mijn broer waren twee handen op één buik. Dat gaf mij het gevoel dat het niet goed was om gevoelig te zijn. Ik voelde me anders, kreeg het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Ik voelde me onzeker worden en ontwikkelde vele angsten. Alle gedachten en prikkels kwamen keihard bij me binnen en overrompelden me. Ik schrok er soms zelfs van. Pas veel later realiseerde ik me dat mijn vader en mijn broer me onbewust iets enorm waardevols hadden gegeven. Ik heb jarenlang last gehad van faalangst en voelde me daardoor onzeker. Maar achter die faalangst ontstond een enorme kracht, die ik tot op de dag van vandaag nog steeds gebruik: een soort van vastbeslotenheid om de wereld te laten zien dat ik het wél kan ! Op die manier ontstond mijn perfectionisme, maar met name een soort van ambitie en vastbeslotenheid om te slagen.

"Later realiseerde ik me dat mijn vader en mijn broer me een enorm waardevol cadeautje hadden gegeven : de vastbeslotenheid om écht mijn eigen ding te doen en een verschil te maken in de wereld. Die kracht gebruik ik nog steeds tot op de dag van vandaag."

Onbegrip vanuit de omgeving maakte me alleen nog maar meer vastbesloten

Dingen maken, bouwen en ontwikkelen vanuit niets is altijd een soort van passie voor me geweest. Daardoor heb ik besloten om IT consultant te worden. Ik trad in dienst bij verschillende IT bedrijven, die me uitleenden bij diverse grote bedrijven, kris kras door het land. Dat werk heb ik bijna 20 jaar gedaan. Maar ook in die periode, haalde ik niet het maximale uit mezelf. Ik voelde aan wat er van mij verwacht werd en luisterde dan ook netjes naar wat mijn werkgever me vertelde. Maar naar mate ik ouder werd ging ik steeds meer mijn eigen ding doen, en paste ik niet meer in het hokje wat mijn werkgever voor me gemaakt had. Er ontstonden spanningen en uiteindelijk vertelde ik mijn manager dat ik hooggevoelig ben. Hij reageerde direct met de opmerking : "ja, dat verklaart alles !". Even voelde ik me toen kleiner worden. Het onbegrip wat zomaar in mijn schoot werd geworpen deed even pijn. Door de jaren heen heb ik op vele soortgelijke manieren onbegrip vanuit mijn omgeving ervaren. Gewoon omdat ik niet in het hokje pas wat door de maatschappij voor me gemaakt is. De maatschappij lijkt te zeggen : "als je in het hokje past, dan ben je oké". Maar als je daar niet in past, dan wordt je bestempeld als "raar" of "vreemd". Dit signaal deed eerst pijn, maar later ben ik elke keer als ik tegen een dergelijk signaal aanliep, het gaan zien als een bevestiging dat ik goed bezig ben.

"Ik weet dat sommige mensen me raar of vreemd vinden, me bestempelen als anders. Tegenwoordig lach ik er om, omdat dit voor mij een seintje is dat ik enorm goed bezig ben. Bovendien zegt het niets over mij, maar wel degelijk over de ander."

Mijn burn-out, het mooiste cadeau ooit !

Het laatste jaar in loondienst was voor mij een echte climax. Het ging op allerlei fronten fout. Ik vond geen uitdaging meer in het dagelijkse herhalen van het zelfde kunstje. Ik had het gevoel dat ik zoveel meer kon dan dat ik in loondienst kon laten zien. Mijn werkgever wilde me nog meer een richting in duwen, waarvan ik wist dat ik daar niet wilde zijn. Dit leidde uiteindelijk tot een burn-out, een ommekeer in mijn leven. Toen werd ik gedwongen om alles en iedereen van me af te schudden. Om mezelf eens een periode af te zonderen, om vervolgens te ontdekken wie ik écht was en wie ik écht wilde zijn. Ook al was het een moeilijke tijd in mijn leven, toch is het een mijlpaal geweest. Toen besloot ik, met knikkende knieën misschien wel, om écht voor mezelf te kiezen. Ik stapte uit loondienst en begon voor mezelf. Een keuze die ik nooit met mijn hoofd heb gemaakt, maar met mijn gevoel. De beste keuze ooit.

"Tijdens mijn bore-out realiseerde ik me pas dat ik écht verkeerd bezig was. Ik was alleen maar bezig met anderen en vergat mezelf. Toen op dat moment, koos ik voor het eerst écht voor mezelf. Toen pas kwamen mijn gaven en talenten vrij, waarvan ik niet wist dat ik ze had."

Zelfstandig ondernemen geeft echte vrijheid

Sandra roept het al jaren tegen me. Dat ik hoogbegaafd ben. Ik wuifde het altijd lachend weg, gewoon om dat ik mezelf niet zo bijzonder vond. Laat staan dat ik het hardop zou zeggen. In mijn hoofd is wat ik doe nooit goed genoeg. Het kan altijd beter. In mijn ogen was er altijd wel iemand te vinden om me heen, die dingen beter kon doen dan ik. Maar sinds ik uit loondienst ben gestapt, nu 3 jaar geleden, merk ik dat mijn drang om continue mijn eigen pad te willen volgen, nu echt vruchten heeft afgeworpen. Nu ik elke dag, het bruisen in mijn hoofd de volledige vrijheid mag geven, gebeuren er magische dingen. Ik ben niet meer zo bezig met wat anderen van me vinden. In het leven bestaat er geen zwart of wit of een goed of fout. Ik denk niet meer op die manier. Er bestaan wel meerdere belevingen : die van de ander en die van mij. Een beleving, van mij of van de ander, is per definitie niet goed of fout, wel anders. Dat inzicht heeft mij echte vrijheid gegeven.

Een andere kijk geeft rust

Nog steeds loop ik tegen dezelfde situaties aan. Ik heb de afgelopen jaren bijvoorbeeld meerdere netwerkbijeenkomsten bijgewoond. En nog steeds kom ik daar mensen tegen die zich meteen bedreigd voelen als ik ze vertel wat ik doe. Ze zien een overlap en denken dan meteen dat ik klanten van ze ga wegkapen. Ik lach er een beetje om. Want ik weet dat klanten voor jou komen en niet voor je diensten. Ik weet dat concurrentie niet bestaat. Je doet gewoon je eigen ding en mensen voelen zich aangesproken door de manier waarop je zaken doet. Bovendien als je een landelijk bereik hebt, heb je ook miljoenen klanten. Dus waar maak jij je dan zorgen om ?

"Mijn eigen ding doen, mijn eigen keuzes maken, is echt een rode draad in mijn leven. Alle oordelen van mensen om me heen komen, nog steeds, net zo hard binnen als altijd. Maar ik weet nu dat het enige wat écht belangrijk is, wat ik en mijn dierbaren, er van vinden. Dat geeft pas echt vrijheid."

Een geniale ingeving : mijn eigen methodiek

Ik heb het bruisen in mijn hoofd dus echt leren omarmen. Dat bruisen vergelijk ik met een snoepwinkel. Er komt een gedachte in me op, en ik ga voor die etalage vol met snoep staan. Die snoep staat voor alle ervaringen die ik zelf heb gehad, of die mijn klanten me verteld hebben. Als bijna vanzelf pak ik van alles uit de vakken en combineer ik het tot iets nieuws. Dat is de beste manier waarop ik het kan omschrijven. Zo kreeg ik tijdens een wandeling een geniale ingeving. Ik had toen net Skillz Online opgericht en was enorm bezig hoe ik mijn bedrijf wilde neerzetten. Ik zette alle problemen die mijn klanten aangaven op een rijtje. Ik dacht lang en diep na, en kwam tot de conclusie dat de meeste ondernemers te snelle stappen willen zetten, en dat ook nog eens zonder plan. Zo had ik het in eerste instantie immers zelf ook gedaan. Ik zette alle problemen, obstakels, geniale ingevingen, verlangens en resultaten op een rijtje en ontwikkelde tijdens die wandeling het raamwerk in mijn hoofd waarmee ik nog steeds vele klanten help : het basisplan. Mijn eigen methode om nog meer overzicht en structuur te scheppen en in een versneld tempo succesvol online te kunnen gaan. 

Anders zijn werkt nu in mijn voordeel

Dat basisplan is echt uniek voor de manier waarop ik werk. Het is ook echt een schot in de roos. Ondernemers die echt serieus aan de slag willen, kijken me nog steeds met open mond aan. Ze roepen : "nu zie ik wat ik al die tijd heb laten liggen !", of "ik realiseer me nu pas dat ik veel te veel gratis weggeef". Het feit dat ik het op mijn eigen manier doe, een totaal andere manier dan dat mijn concurrenten het doen, werkt nu in mijn voordeel. Daar waar het vroeger moeilijk en zwaar was om mijn eigen ding te doen, in een wereld waar iedereen snel zijn oordeel klaar heeft, helpt het nu om mijn expert status te benadrukken.

Wat tolereer ik nu nog ?

Dit heeft ervoor gezorgd dat ik in 6 maanden tijd de omzet van mijn bedrijf verdriedubbeld heb. Ik ben ook een totaal ander persoon dan dat ik was toen ik nog in loondienst zat. Met alles wat ik geleerd heb, kan ik nu echt zeggen dat ik hoogbegaafd ben. Dat er echte briljante ideeën ontstaan in mijn hoofd. Ik weet echt wel dat ik niet op alle vlakken briljant ben. De grootste groei ontstaat dan ook als je doet waar je goed in bent, en alle andere dingen door anderen laat doen. Sandra doet precies de dingen waar ik zelf minder uitdaging in zie (en ze vind het nog leuk ook nog). Inmiddels werk ik ook met partners, die andere dingen van me overnemen, die mij veel tijd kostten. Door me regelmatig de vraag te stellen : "wat tolereer ik nu nog ?", heb ik voor mezelf de grootste groei weten te bewerkstelligen.


Tags


{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}

Deze posts zijn ook interessant:

89. Ik hou van kritiek (en ik vertel je hoe ik dat doe)
88. Een angst voor techniek? Gefeliciteerd!
87. Mijn strijd tegen het imposter syndroom: na groot succes trapte ik alsnog op de rem
86. Ik voel me alleen en onbegrepen

Heb je mijn laatste podcast al beluisterd?

In mijn "de online succesformule" podcast deel ik elke week waardevolle handige weetjes, technische tips en meer.

>